Deventer, mijn stad is het eerste voorbeeld uit mijn urban sketching repertoire voor SommArt. De koekbakkerij in Deventer. Hoewel er nu appartementen in zitten, blijft het een prachtig pand op een warme plek.
Als nieuwe import in Deventer
Nou ja. Nieuw? Ik woon er inmiddels twee jaren en heb er mijn leven opnieuw opgebouwd. Een nieuw zelfbedacht recept met een snufje oude vrienden en familie. Mijn dochter is hier notabene geboren.
Ik heb er een huis gekocht mét kelder, die ik al vrij snel geclaimd had als zijnde de wijnkelder. Ik zou mezelf als sommelier immers verloochenen als ik dat niet zou doen. Als je dit in Utrecht zegt, wordt je acuut op de troon gehesen. Daar heb je als Jan Modaal pas een kelder als je zes voet diep in de aarde ligt met een tuintje op je buik.
Utrecht ‘veramsterdamst’ nog harder dan de Wallen.
Het Utrecht van nu is ook niet meer het Utrecht van vroeger. Ik besef me heel goed dat ik nu klink als een boomer, maar ik moet mijn vader gelijk geven. Het dorpse is eraf. Zelfs in de meeste volkswijken. De veryupping is inmiddels een spel voor gevorderden. Het ‘veramsterdamst’ nog harder dan De Wallen.
Blij dat ik Deventer heb gevonden. Ik vind hier het gevoel van het Utrecht van weleer. Ik voelde me direct thuis in een wildvreemde stad. Deventer, mijn stad.
‘Deventer, mijn stad’ gedicht
En om het lekker zoetsappig als een kalverliefde af te sluiten, ben ik aan het dichten geslagen. Ahem..
Voor diegenen die het slecht met afbeeldingen kunnen vinden, hieronder als afsluiting de lap platte tekst van mijn gedichtje ‘Deventer, mijn stad’.
Deventer, O Deventer
Sinds kort ben jij mijn stad
Ik hou van de venters
En de humor zo plat
Hier zeg je nog gedag met een lach
Naar vreemd opkijkende vreemden
Daar waar je nog jezelf zijn mag
Opdat je nooit van jezelf zal vervreemden
Utrecht was leuk vroeger
Maar nu is Deventer gemoedelijker
Loop langs de helende IJssel
Door de verfrissende bossen
En langs de verhalende muren
Mijn stad, mijn Deventenaren
Met louter goede buren.
Proost!